SOWA OPAC : Katalog centralny Biblioteki Publicznejw Dzielnicy Wawer

1 wynik

Książka

W koszyku

oceń

Czekając na Godota / Samuel Beckett ; przełożył Antoni Libera ; autor opracowania Waldemar Błoński. - Warszawa : Polska Oficyna Wydawnicza "BGW", 1992. - 137, [3] strony ; 21 cm.

(Lektura z opracowaniem)

Autor

Beckett Samuel (1906-1989). Libera Antoni (1949- ). Błoński Waldemar

Forma i typ

Książki Dramat (rodzaj) Publikacje dydaktyczne

Odbiorca

Szkoły średnie Młodzież Dorośli

Przynależność kulturowa

Literatura irlandzka Literatura francuska

Temat

Beckett, Samuel (1906-1989). Absurd (filozofia) Sens życia

Gatunek

Dramat (gatunek literacki) Lektura z opracowaniem Materiały pomocnicze

Zawiera opracowanie, streszczenie, słownik wyrazów oraz bibliografię.

Czekając na Godota (fr. En attendant Godot, ang. Waiting for Godot) - sztuka napisana przez Samuela Becketta, reprezentująca tzw. teatr absurdu. Utwór został napisany w języku francuskim pomiędzy październikiem 1948 i styczniem 1949, a ukazał się drukiem w październiku 1952 nakładem paryskiego wydawnictwa Minuit. Beckett dokonał przekładu na język angielski w 1955, jednak wersja angielska różni się nieznacznie od wersji francuskiej. Prapremiera Czekając na Godota miała miejsce 5 stycznia 1953 w Théâtre de Babylone w Paryżu, w reżyserii Rogera Blina. Polska prapremiera odbyła się w warszawskim Teatrze Współczesnym w 1957. Sztukę wyreżyserował Jerzy Kreczmar, autorem scenografii był Władysław Daszewski, a w rolach głównych wystąpili Tadeusz Fijewski jako Estragon i Józef Kondrat jako Vladimir. Postacie Estragon i Vladimir występują czasem jako Gogo i Didi. Estragon i Vladimir to bezdomni włóczędzy. Ich jedyną szansą jest nadejście Godota, a nadzieję podtrzymują zapewnienia Chłopca. Estragon nie jest tak pełen wiary jak Vladimir, ale nie chce się z nim rozstawać. Wiedza Vladimira pełna jest luk, tak naprawdę nie wie, kim jest Godot czy o co go prosił. Vladimir jest niespokojny, schludny, mądrzy się, ma w sobie coś z doktrynera i hipokryty. Estragon to głupek, ale dość sprytny, leniwy, prosty. Spotykają co dzień Pozzo i Lucky'ego, ale zawsze zachowują się tak, jakby widzieli ich pierwszy raz. Vladimir i Estragon całe życie czekają, a Pozzo i Lucky wędrują, jednak ich cel i sens jest niejasny. Pozzo jest prymitywny i brutalnie odnosi się wobec swego niewolnika Lucky'ego. Lucky to postać cicha i jakby nieobecna, odczytuje się w nim metaforę zdegradowanych intelektualistów, którzy mimo to zachowują szczątki honoru. Nastroje bohaterów stają się coraz gorsze w trakcie sztuki. Nawet próba samobójstwa kończy się błazenadą. Ostatnia kwestia dobitnie wyraża całą niemoc i tragedię bohaterów: "No to idziemy?" pyta jeden, drugi odpowiada "Chodźmy". I nie ruszają się z miejsca. https://pl.wikipedia.org/wiki/Czekaj%C4%85c_na_Godota

dostępna do wypożyczenia

Ta pozycja znajduje się w zbiorach 4 placówek. Rozwiń listę, by zobaczyć szczegóły.

Odd. dla dzieci (Trawiasta)

Są egzemplarze dostępne do wypożyczenia: sygn. IV LEKTURA (1 egz.)

Wyp. 25 (Walcownicza)

Są egzemplarze dostępne do wypożyczenia: sygn. 82-2 L (1 egz.)

Wyp. 87 (Trawiasta)

Są egzemplarze dostępne do wypożyczenia: sygn. 82-2 (2 egz.)

Wyp. 121 (Żegańska)

Są egzemplarze dostępne do wypożyczenia: sygn. 821-2 irl. (1 egz.)