Niekonwencjonalne, nieformalne, nieidące na rękę normie, wierne tylko autorskiemu głosowi. Niezakłamane, nieugłaskane i niewyparzone. Takie, co czasem bolą, bo nigdy się nie certolą. Nigdy olewka, zawsze na odlew. [Niestarzejące się, nietracące aktualności, niekłaniające się zmiennym modom, sądom i rządom. Felietony m.in. z „Tylko Rocka”, „Teraz Rocka”, „DVD Kina Domowego”,„Machiny”, „Naszej Legii”, „Gazety Telewizyjnej”, „Dziennika” – teksty, które dzisiaj brzmią równie świeżo i mocno, co dwie–trzy dekady nazad. Niebojące się traktować o wszystkim i wszystkich po równo. Bez taryfy ulgowej: o muzyce, polityce, filmie, sporcie, obyczajach, turystycznych rajach, koncertach i rautach, adapterach i komputerach, dzieciach i kolegach. O wszystkim, o co chcecie zapytać, i o tym, o co nie pytał nikt. Nienachalne. Nienudne. Niedające się oderwać. Niekiedy naiwne, ale nigdy nieuczciwe. Po prostu: Niepiosenki. Tyle że: grubiej. [https://kosmoskosmos.pl/pl/p/%E2%80%9ENiepiosenki-grubiej-Kazik-Staszewski-/38]

,,Zawsze sobie mówiłem, że pewne historie pozwolę opublikować dopiero po mojej śmierci, ale niekoniecznie muszę się tego trzymać". Na scenie nieprzerwanie od 36 lat. Z Kultem, KNŻ i jako Kazik stworzył utwory, które weszły do kanonu polskiej piosenki odmieniając go raz na zawsze.W swej autobiografii ,,Idę tam, gdzie idę" daleki jest od powagi instytucji narodowej kultury. Oto Kazimierz Staszewski jakiego nie znacie. Odkrywa swe słabości i wybryki. Mówi o używkach, kulisach branży muzycznej i o pustce. Wszystko co słyszeliście od niego o miłości, przyjaźni, religii, polityce, zwątpieniu i nadziei, tu nabiera krwi, ciała i humoru.Dostajemy historię życia codziennego i niecodziennego w Polsce ostatniego półwiecza. Dzieciństwo w śródmieściu PRL`owskiej Warszawy. Stan Wojenny widziany oczami punków i Świadków Jehowy. Drapieżny czas transformacji, równie niebezpieczny, co inspirujący. Internetowe jatki i polityczne podziały nowego wieku. Ale też cienie wojny i komunizmu, a także współczesny, walący się świat New Jersey i Teneryfy.Rzecz opowiedziana z perspektywy równie odrębnej, jak jej bohater, a równocześnie traktująca o doświadczeniu całych generacji równie uniwersalnie, jak jego piosenki.Rafał Księżyk. Dziennikarz i krytyk muzyczny. Redagował magazyny ,,Brum", ,,Plastik", ,,Antena Krzyku", ,,Aktivist". Dziś pracuje jako redaktor naczelny magazynu ,,Playboy". Jest współautorem bestsellerowych autobiografii muzyków: ,,Desperado", Tomasza Stańki (2010), ,,Kryzys w Babilonie", Roberta Brylewskiego (2012) i ,,AD/HD", Tymona Tymańskiego (2013) oraz autorem eseju ,,23 cięcia dla Williama S. Burroughsa" (2013).[lubimyczytac.pl]